Wiek może uzasadniać różnice w traktowaniu pracowników

Państwo może dopuścić odmienne traktowanie ze względu na wiek w sferze zatrudnienia, jeżeli uzasadni proporcjonalność takiego rozwiązania do założonego celu zgodnego z przepisami.

Kluczowa dla europejskiego prawa pracy dyrektywa 2000/78 ustanawiająca ogólne warunki ramowe równego traktowania w zakresie zatrudnienia i pracy zawiera artykuł 6, w którym określone są przypadki dopuszczalnego odmiennego traktowania ze względu na wiek. Choć sam problem zakazu dyskryminacji w warstwie, powiedzielibyśmy, ideowej wydaje się być oczywisty, to praktyczne stosowanie przepisów, a zwłaszcza wyłączeń od nich, jest często kwestią bardzo subtelną. O ile bowiem dyrektywa dopuszcza daleko idącą swobodę państw członkowskich w zakresie kształtowania wyłączeń związanych z wiekiem, to mają one dwie zasadniczo różne postaci. Różnią się tym, czy w poszczególnym przypadku ma zostać zachowana zasada proporcjonalności, czy też państwa nie są zobowiązane do jej stosowania.

Dwie podstawy wyłączeń

W szerokim zakresie związanym z art. 6 ust. 1 dyrektywy 2000/78 państwa mogą wyłączyć przepisy antydyskryminacyjne ze względu na wiek, jeżeli uzasadnią to obiektywnie i racjonalnie zgodnym z przepisami celem – w szczególności celami polityki zatrudnienia, rynku pracy oraz kształcenia zawodowego – ale środki służące realizacji tego celu mają być właściwe i konieczne. Czyli, innymi słowy, proporcjonalne.

Tego wymogu nie ma natomiast w odniesieniu do kształtowania systemów zabezpieczenia społecznego pracowników, łącznie z kwestią wieku...